සඳක් විය ඔබ මට ම ඒ
රිවිකිරණ නොවැටෙනා රාත්‍රියට
ගන අන්ධකාරයෙන් 
වෙලා සිටි සාහිත අඹරට
ආලෝකයක් විය සඳක් විලසට
ළය පතුලින් සිප් කිරි පොවන විට
උලලේනුන් හැඬූ ඒ රාත්‍රිය
කිසිවකුට නොදැනී දිනයක
වීණා වැයෙන එක මියැසි නවෝදයක් වින
එක නවෝදයක
ගලා ආ ඒ සිප් වදන්
මගේ දෙනයන මගේ දෙසවන
තඹර විල සේ පිබිදුණා විය
ඔබ මට පිදූ ඒ දායාදයට
නොහැක ගෙවුමට ඒ නොනිමි කලාවේ ණය
එබැවින් මම ඔබගෙන් සමා අයදිමි
නමුදු ගුරැ මවුනි,
ඔබට තුති පුදමි සදහට

සිත්මි නවෝද්‍යා බණ්ඩාර,
කු/මලියදේව ආදර්ශ මහා විද්‍යාලය, කුරැණෑගල.