හවස පිලේ ඉඳගෙන කවි කතා     කියාලා
අප වට කරගෙන සිටියේ අත්ත     මුත්තලා
වැඩිහිටියන් ලෙස අපහට වරද     පෙන්වලා
මතකයි ගුණදම් කීවා හිස     අතගාලා

හීය හාන හඬ ඇසුණේ වෙල්     එළියෙන්
ගොයම නෙළුවේ කවි කිවුවේ එක ම     හඬින්
ළමා ළපටි කමත පුරා දුව     පනිමින්
ගම්මානෙම එක්වූයේ එක      හැඟුමෙන්

ජන දිවියෙන් රසවත් වූ අයුරැ     දැනේ
සාහිත්‍යයෙන් අප ගම රට එළිය     වුණේ
නැළවිලි ගී ඇසුව නිසයි අපි     හැදුණේ
මෙය රුකගෙන මතු පරපුර රකිනු     මැනේ

සුධීෂා තරැෂි දිසානායක
8 ශ්‍රේණිය,
කුලි/විශාඛා බාලිකා විද්‍යාලය.