හිරැ හෙමින් හෙමින් නින්දට යන විට සඳ හෙමින් හෙමින් අහසට නැග එයි. ආකාසයේ සඳ දිදුලමින් ඇතිවිට මම මිදුල මැදට ගියෙමි. දිවා කාලයක් මෙන්ම ගෙමිදුල ආලෝකවත්ව පැවතිණි. මගේ මුළු සිරැරම සඳ රුසින් නැහැවුණි. සඳඑළිය අපට කිසි බාධාවක් නොවෙයි කියන්නාක් මෙන් වවුලෝ රූ අහසේ එහෙ මෙහෙ සැරිසරති. මෙය ඉතාමත් සුන්දර සිත්තමක් වැනිය. 
රාත්‍රියේ පිපෙන මල්වල සුවඳ මාගේ නාසයට අපූරැ වින්දනයක් ගෙන දෙයි. කඩුපුල් මලක් සාඩම්බරයෙන් හිනැහුණේ ය. පිපුණු සේපාලිකා මල් සුවඳ විහිදුවමින් එකිනෙක බිමවැටෙන්නේ කාගෙ කාගේත් ජීවිතය ඔය වගේ තමයි කියන්නා සේ ය. අපේ විලේ ඇති කුමුදු මල් පිපෙන්නේ පර වී වැටෙන ඕලු මල දෙස හරි උජාරැවෙන් බලන්නා සේ ය. ඇත්තෙන්                   ම සඳ රුස් ගතට මොනතරම් සිසිලක් ගෙන දෙන්නේදැයි මට දැනිණි.

රිසිඳි දේවින්දි බණ්ඩාර
7 ශ්‍රේණිය,
මප/කොත්/ ජයහෙළ ජාතික පාසල, පූඩ‍ළුඔය.